Siem Reap
Blijf op de hoogte en volg Nicole
05 November 2013 | Cambodja, Khett Siem Reab
Hoi allemaal,
Inmiddels nu al 3 weken in Siem Reap en was met volle moed begonnen in Grace House. In de eerste week van het project heb ik 8 huisbezoeken gedaan waarvan er 3 patiënten waren waar ik een behandelplan voor kon opstellen. De week erop zou Sarann ( social worker) van het dorpshoofd van het dorpje ernaast nog een papier krijgen met huisbezoeken maar deze is nooit in handen gekomen van Sarann. Al met al van de 5 dagen, 4 dagdelen (2 dagen) iets kunnen doen. Het is wel een hele ervaring om te zien hoe mensen leven in de straatjes achter een ‘hoofdstraat’. Het is een hele andere wereld. Overal water nog van de regen, hobbelige paadjes, koeien, kippen, honden en katten lopen overal. Kinderen die niet naar school gaan maar helpen in huishouding. Fietsend tussen de rijstvelden en koeien kwamen kom je vervolgens bij nog een huisje. Houten hutjes waar familie met 6 kinderen op een bamboo plaat slapen, eten en wonen. De week erop ben ik bij die 4 mensen langs geweest om oefeningen uit te leggen en met ze door te nemen. Uitleg aan familie over hygiene en hoe ze moeten opletten voor decubitus. Bij één man was het helaas al zover dat hij smetplekken had en een open decubitus plek. Helaas is er geen stromend water of goede voorziening om hem vrij te houden van de wonden. Zoveel mogelijk uitgelegd met als tolk Sarann hoe ze hem moeten neerleggen en draaien. Je wordt ontvangen op huisbezoeken als een healing doctor. Dan voel je je wel bezwaard om te zeggen dat ze ook door mijn bezoek niet zullen gaan lopen.
Al met al voor 4 patiënten een behandelplan geschreven, voor elk patiënt 5 pagina’s met informatie en uitleg. Op sommige huisbezoeken kon ik niks betekenen. Misvormde benen, armen en mensen die super happy in het leven staan. Zij zijn niet anders gewend dan er al mee om te gaan. Ze zijn functioneel en hebben geen klachten. Maar ik heb al een hoop gezien wat je in Nederland nooit zou tegen komen in de medische wereld.
Jammer genoeg is er voor mij als fysiotherapeut voor volwassenen weinig te doen. Op de 4 patiënten na. Met de organisatie Activity International en met Interweave overleg gehad, en zij ook onderling met nog meer mensen die erbij betrokken werden. Ik heb vorige week een deadline gesteld, dat als er niks bij komt dat ik dan Thida’s house zou verlaten. Helaas hebben ze die week niks kunnen vinden wat in mijn skills ligt. Nu heb ik mijn werk en behandelplannen overgedragen aan Grace House zodat zij de oefenschema’s kunnen vertalen in Khmer zodat zij verder thuis ook kunnen oefenen. Over 2 weken komt er een nieuwe vrijwilliger die dit dan wellicht oppakt.
Komend weekend ga ik Siem Reap verlaten en heb ik nu meer tijd om door Zuidoost-Azie te reizen.
Afgelopen weken hebben we met de vrijwilligers uiteraard ook veel leuke dingen gedaan. We zijn naar Phom Kulen National Park geweest en bij de waterval gezwommen en van een rots gedoken meerdere keren. Ook zijn we inmiddels een tweede keer bij het zwembad geweest, heerlijk om je even in luxe te wanen.
Vorige week dinsdag (vrije dag) met een aantal naar Phnom Kraom gefietst. Dit is een berg met uitzicht over Tonle Sap lake. Onderweg nog op zoek gegaan de lotusfarm. Bij het bordje linksaf dachten we, we zijn er bijna en gingen het locale dorpje in. Vlakbij waar ik op huisbezoek ben geweest. Dus bumpy roads, water en veel houten huisjes en spelende kinderen. Zigzaggen om koeien en kippen. Al met al geen lotusfarm. Weer terug op de grote weg kwamen we de lotusfarm na 3km alsnog tegen, en deze was niet te missen. Na een aantal flinke minuten bijkomen van de hitte en fietsen kregen we een rondleiding. Ik wist dus niet dat er binnenin de stengel van een lotus draden zaten waar je garen van kunt maken. Ze lieten ons zien hoe ze sjaals kunt maken en weven van die draden. Daarna zijn we een lokaal weggetje in gefietst om alsnog een lotus van dichtbij te bekijken. Na 10 km kwamen we bij Phnom Kraom aan. Op het heetst van de dag…. Hahaha echt een aanrader. Maar het was zeker de moeite waard. Na de hand weer 10 km terug gefietst en wat later geluncht als anders.
Zondag hebben we met Phally ( kok bij Thida’s house) een karaoke middag gehad. We kwamen terecht bij een lokale karaoke bar, 15 min fietsen. Fantastisch! Discobal voor licht en 2 microfoons. Helaas geen werkende airco, maar een fan is ook prima. Wel lekker zweten en dansen met z’n allen. Ik heb me uitstekend vermaakt.
Het fietsen gaat ook nog goed. Licht en hand uitsteken is niet nodig, je hebt je beide handen wel nodig om je stuur vast te houden. Van een tweebaansweg maken zij hier een vijfbaansweg. Beide kanten spookrijden, dan beide kanten normaal verkeer en dan in het midden diegene die wilt afslaan. Toch gaat het hier redelijk goed. Wel blijven uitkijken! Als fietser ga je sneller dan scooters hier, en auto’s zijn nog erger dan slakken. Tuk Tuk’s razen langs je heen en iedereen komt gewoon de weg op. Daarom moet je altijd even wat ruimte aan de zijkant houden. Ook dit is al een hele ervaring. En je ziet niemand boos in het verkeer ( behalve mij dan af en toe).
Van het weekend misschien eerst naar Phnom Penh en dan naar Sihanoukville om met de boot naar Koh Rong Saloem te gaan. Wat er gaat weer gedoken worden met witte zandstranden. Weg van de stad. Ik hou van natuur en activiteit. Vervolgens ga ik naar Laos om nog meer natuur – Jungle te zien, raften, ziplinen en tuben. Wie weet wat ik nog allemaal ga doen. Maar zeker meer actie!!
Volgend berichtje is waarschijnlijk nog wel in Cambodja.
Dikke kus, Nicole
Inmiddels nu al 3 weken in Siem Reap en was met volle moed begonnen in Grace House. In de eerste week van het project heb ik 8 huisbezoeken gedaan waarvan er 3 patiënten waren waar ik een behandelplan voor kon opstellen. De week erop zou Sarann ( social worker) van het dorpshoofd van het dorpje ernaast nog een papier krijgen met huisbezoeken maar deze is nooit in handen gekomen van Sarann. Al met al van de 5 dagen, 4 dagdelen (2 dagen) iets kunnen doen. Het is wel een hele ervaring om te zien hoe mensen leven in de straatjes achter een ‘hoofdstraat’. Het is een hele andere wereld. Overal water nog van de regen, hobbelige paadjes, koeien, kippen, honden en katten lopen overal. Kinderen die niet naar school gaan maar helpen in huishouding. Fietsend tussen de rijstvelden en koeien kwamen kom je vervolgens bij nog een huisje. Houten hutjes waar familie met 6 kinderen op een bamboo plaat slapen, eten en wonen. De week erop ben ik bij die 4 mensen langs geweest om oefeningen uit te leggen en met ze door te nemen. Uitleg aan familie over hygiene en hoe ze moeten opletten voor decubitus. Bij één man was het helaas al zover dat hij smetplekken had en een open decubitus plek. Helaas is er geen stromend water of goede voorziening om hem vrij te houden van de wonden. Zoveel mogelijk uitgelegd met als tolk Sarann hoe ze hem moeten neerleggen en draaien. Je wordt ontvangen op huisbezoeken als een healing doctor. Dan voel je je wel bezwaard om te zeggen dat ze ook door mijn bezoek niet zullen gaan lopen.
Al met al voor 4 patiënten een behandelplan geschreven, voor elk patiënt 5 pagina’s met informatie en uitleg. Op sommige huisbezoeken kon ik niks betekenen. Misvormde benen, armen en mensen die super happy in het leven staan. Zij zijn niet anders gewend dan er al mee om te gaan. Ze zijn functioneel en hebben geen klachten. Maar ik heb al een hoop gezien wat je in Nederland nooit zou tegen komen in de medische wereld.
Jammer genoeg is er voor mij als fysiotherapeut voor volwassenen weinig te doen. Op de 4 patiënten na. Met de organisatie Activity International en met Interweave overleg gehad, en zij ook onderling met nog meer mensen die erbij betrokken werden. Ik heb vorige week een deadline gesteld, dat als er niks bij komt dat ik dan Thida’s house zou verlaten. Helaas hebben ze die week niks kunnen vinden wat in mijn skills ligt. Nu heb ik mijn werk en behandelplannen overgedragen aan Grace House zodat zij de oefenschema’s kunnen vertalen in Khmer zodat zij verder thuis ook kunnen oefenen. Over 2 weken komt er een nieuwe vrijwilliger die dit dan wellicht oppakt.
Komend weekend ga ik Siem Reap verlaten en heb ik nu meer tijd om door Zuidoost-Azie te reizen.
Afgelopen weken hebben we met de vrijwilligers uiteraard ook veel leuke dingen gedaan. We zijn naar Phom Kulen National Park geweest en bij de waterval gezwommen en van een rots gedoken meerdere keren. Ook zijn we inmiddels een tweede keer bij het zwembad geweest, heerlijk om je even in luxe te wanen.
Vorige week dinsdag (vrije dag) met een aantal naar Phnom Kraom gefietst. Dit is een berg met uitzicht over Tonle Sap lake. Onderweg nog op zoek gegaan de lotusfarm. Bij het bordje linksaf dachten we, we zijn er bijna en gingen het locale dorpje in. Vlakbij waar ik op huisbezoek ben geweest. Dus bumpy roads, water en veel houten huisjes en spelende kinderen. Zigzaggen om koeien en kippen. Al met al geen lotusfarm. Weer terug op de grote weg kwamen we de lotusfarm na 3km alsnog tegen, en deze was niet te missen. Na een aantal flinke minuten bijkomen van de hitte en fietsen kregen we een rondleiding. Ik wist dus niet dat er binnenin de stengel van een lotus draden zaten waar je garen van kunt maken. Ze lieten ons zien hoe ze sjaals kunt maken en weven van die draden. Daarna zijn we een lokaal weggetje in gefietst om alsnog een lotus van dichtbij te bekijken. Na 10 km kwamen we bij Phnom Kraom aan. Op het heetst van de dag…. Hahaha echt een aanrader. Maar het was zeker de moeite waard. Na de hand weer 10 km terug gefietst en wat later geluncht als anders.
Zondag hebben we met Phally ( kok bij Thida’s house) een karaoke middag gehad. We kwamen terecht bij een lokale karaoke bar, 15 min fietsen. Fantastisch! Discobal voor licht en 2 microfoons. Helaas geen werkende airco, maar een fan is ook prima. Wel lekker zweten en dansen met z’n allen. Ik heb me uitstekend vermaakt.
Het fietsen gaat ook nog goed. Licht en hand uitsteken is niet nodig, je hebt je beide handen wel nodig om je stuur vast te houden. Van een tweebaansweg maken zij hier een vijfbaansweg. Beide kanten spookrijden, dan beide kanten normaal verkeer en dan in het midden diegene die wilt afslaan. Toch gaat het hier redelijk goed. Wel blijven uitkijken! Als fietser ga je sneller dan scooters hier, en auto’s zijn nog erger dan slakken. Tuk Tuk’s razen langs je heen en iedereen komt gewoon de weg op. Daarom moet je altijd even wat ruimte aan de zijkant houden. Ook dit is al een hele ervaring. En je ziet niemand boos in het verkeer ( behalve mij dan af en toe).
Van het weekend misschien eerst naar Phnom Penh en dan naar Sihanoukville om met de boot naar Koh Rong Saloem te gaan. Wat er gaat weer gedoken worden met witte zandstranden. Weg van de stad. Ik hou van natuur en activiteit. Vervolgens ga ik naar Laos om nog meer natuur – Jungle te zien, raften, ziplinen en tuben. Wie weet wat ik nog allemaal ga doen. Maar zeker meer actie!!
Volgend berichtje is waarschijnlijk nog wel in Cambodja.
Dikke kus, Nicole
-
05 November 2013 - 09:58
Papa:
Heej Nicole,
Weer een mooi verslag.
Goed dat je die mensen toch nog een beetje kon helpen.
Goed besluit genomen.
Veel plezier met je rondreis verder door Cambodja en Laos..
Daarna ook nog naar Indonesië , !!!!!
-
05 November 2013 - 10:00
Jetske:
Hallo Nicole
Wat een leuk verslag en wat een geweldige ervaring! Handicap maar toch gelukkig, kunnen wij nog wat van leren! Veel plezier nog en take care Jetske -
05 November 2013 - 10:07
Meindert:
Hey Nicole
Leuk hoor om het te lezen!
Een echte aanrader is the gibbon experience in Laos. Het kost wat, maar je krijgt ook wat!
Groet Meindert -
05 November 2013 - 10:49
Tante Wil:
Hé Nicole, wat kun je het allemaal goed verwoorden, knap hoor! Zeker jammer dat je niet kunt doen waar je voor bent gekomen, maar je hebt in ieder geval nog wát mensen kunnen helpen. Dan maar lekker verder reizen en genieten van alles wat je gaat ondernemen, en dat zal wel een heleboel worden, neem ik aan!! We kijken alweer uit naar je volgende verhalen en foto's. Veel plezier, en de groetjes van mij en JW. -
05 November 2013 - 10:55
Nicole Rijsemus:
Meindert, ik zie dat Gibbon Experience 250 euro is! Dat is inderdaad wel beetje prijzig. Ik zal er eens over nadenken :) -
05 November 2013 - 12:19
Jamie:
Schatje wat ben ik jaloers op jou. De vrijheid om te kunnen gaan en staan waar je wil. Natuurlijk wel jammer dat t werk anders is gelopen dan je had gepland. Enjoy! Kus
-
05 November 2013 - 13:54
Anneke:
Hey zussie,
Wat heftig zeg om de mensen in die omstandigheden te zien. Dan ben je toch maar blij dat je normaliter in Nederland woont, of niet?
Wel super goed wat je nu gedaan hebt, maar het is inderdaad tijd voor meer actie.
Heel veel plezier met verder reizen en niet teveel duiken hé? anders houd ik je niet meer bij :)
-
05 November 2013 - 15:18
Mama:
Hoi Nicole
Leuk om weer een reisverslag te lezen van jou. En je hebt groot gelijk om verder te reizen als je toch geen vrijwilligerswerk kan doen. Geniet maar van je mooie reis!!xxxxx -
05 November 2013 - 16:26
Mecheline:
Hoi Nicole,
Jammer dat je niet meer heb kunnen betekenen als fysiotherapeut tijdens je vrijwilligerswerk.
Heb met veel aandacht je mooie verhaal gelezen,en de foto's bekeken.
Goed dat je de keus heb gemaakt om weer verder te gaan.
Je gaat vast nog heel veel leuke dingen beleven.
-
05 November 2013 - 16:46
Ellie:
Hi Nic,
Toch erg veel gezien rondom de patienten zo te lezen, ook al was je werkervaring korter als gepland.
Nu weer lekker wat avontuur! Geniet ervan! lfs X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
